Dagen met gouden randjes

 Tegen elkaar uitspreken dat je elkaar mist. Het lijkt iets dat slechts past bij langdurige afwezigheid of verre afstanden. Nu past het echter bij elke willekeurige dag waarop niet alle uren in gezamenlijkheid doorgebracht kunnen worden.
Ineens spreekt de een het uit 'ik mis je' en de ander bevestigt met 'ik jou ook'. Het gemis ligt dieper dan de misseritis tussen geliefden die verliefd geen seconde zonder elkaar willen zijn. Dit gemis gaat over weten dat er ooit geen tekst meer over uit te wisselen zal zijn en dat die pijn nu al op voorhand door aan het dringen is. Aan deze kant van de dood. Waar beiden nog verkeren kunnen in elkaars gezelschap.
En dus stelt de een voor naar de ander toe te komen. Een plan dat al bestond in de beweging de andere kant op, vanwege een te verplaatsen cabrio naar een noodzakelijke garageafspraak teneinde de cabrio nog vele seizoenen probleemloos te kunnen benutten.
'Ja graag' klonk het daarom. 'Als je denkt dat je dat aankunt'.
En bij het volmondige 'jazeker' volgde nog de reminder over afspraken met thuiszorg die dan mogelijk nog afgewacht zouden moeten worden in verband met te slikken medicatie.
Toen die wissewasjes goed afgehandeld waren was het snel voor elkaar. Weer samen. Nu in het huis waar ook de tieners wonen.
Het leverde een gezellig middag op met ontmoetingen die energie gaven en verlichting boden. Niet alleen de geliefden en de tieners zagen elkaar, er was immers ook een afspraak met een pedicure en de cabrio afleveren was eveneens een moment van ontmoeten en dan was daar nog de begeleidster van de jongste.
De vertrouwdheid voelde als het omgekeerde van missen. Nu was het leven goed. Nu werd gedeeld en geleefd, gepraat en geknuffeld. En de nodige koffie, thee en later de maaltijd met een taart als toetje verzorgde de innerlijke mens.
Terugrijden werd uitgesteld, vanwege de gezelligheid en de rust die dat opleverde en het niet willen verstoren van wat goed is.
De verplaatste thuiszorgafspraak kwam en ging en daarna lieten de geliefden elkaar weer los voor de naderende nacht.

Een onrustige nacht.
De dag is vol van belofte en lichte vrees. Vanmiddag maar eens peilen of de waarden zijn zoals ze horen te zijn, opdat het weekend kalm kan verlopen.
Elke dag kent een gouden randje.
Elke dag heeft ook een minimale tegenslag.
De gouden randjes zijn wat telt!

Het leven gaat door. Hoe dan ook. 

 

https://www.youtube.com/watch?v=wRNQRzGp6Uo