Verschuivingen in samenzijn en hoe dat is

Na een nacht met veel rumoer vanwege de harde wind, een wakker word moment omdat thuiszorg kwam kijken of er rustig geslapen werd (bij hun vertrek maakte de hond geluid wat wekte) en door pijn aan een schouder die maar blijft opspelen, komt de ochtend te vroeg.  De hond is uitgelaten - letterlijk en figuurlijk - naar het bed gesneld om de ochtend nogmaals aan te kondigen. Het levert een verschrikte reactie op. Een nog niet helemaal droge hond die met zwiepende staart en neiging tot in je gezicht likken je wekt, is ook wat veel na zo'n nacht.  Opnieuw komt thuiszorg binnen. Dat terwijl net een kerkdienst online is aangezet en ook de tv weer aangezet werd om als radio te dienen voor de Top 2000. Alles tegelijk.  Het geeft kortsluiting.  Gesprek volgt over de pijnbestrijding van de schouderklachten. De tabletten zijn zo goed als op. Maar gisteren waren er twee ingenomen. Dat was dus teveel! Een dubbele dosering van twee keer tien!  'Nee, het was twee keer vijf.' 'NIET WAAR

 Kleine kostbare momenten Een stevige knuffel in het voorbijlopen begripvol  elkaar stevig vasthouden zonder woorden Een camera pakken om de ander vast te leggen herinneringen koesteren in het moment Subtiel attenderen op de tijd verplichte medicatie ingenomen als vanzelfsprekend zonder bemoeienis Tekeer gaan over wat er langskomt op twitter en facebook en met een grappige reactie de lach weer vinden Allemaal aan tafel geliefden en haar zoons samen praten en genieten kerstdiner Muziek aan die herinneringen oproept of verhalen weer te binnen brengt delen verbindt hoop koestert Elkaars ritme volgen zonder enige haast ruimtes betreden in harmonie verspreidt de liefde overal

Het huis is versierd, van binnen en van buiten. De dagen worden in alle rust doorgebracht, met regelmatige bezoeken van de thuiszorgdames en onregelmatige bezigheden buitenshuis. Naast boodschappen doen horen daar ook verjaardag vieren (8 december) en verjaarsgeld besteden bij.  Het leverde heel wat bewegingen op, buitenshuis en binnenshuis. De woonkamer werd ruimer, door het plaatsen van de grote witte salontafel, die dankzij de glazen bovenkant het licht van de Kerstverlichting extra weerspiegelt.  Licht verscheen ook aan de buitenkant van het huis, dankzij de bezorgdiensten die nog steeds functioneren, ook al is er een lockdown, die het uitstapje van eind vorige week naar IKEA met terugwerkende kracht tot een bijzondere uitzonderlijkheid maakt. Naast deze uiterlijkheden zijn er ook weer de nodige gesprekken. Over toekomstplannen, dichtbij en verder weg, met als doel zaken te realiseren die nu nog voelen als een gemis in het huidige bestaan. Op andere plekken dan deze blog zijn daaro

 In afwachting van een kijkoperatie die komen moet om een grote operatie plaats te kunnen laten vinden die levensreddend zal zijn is het leven weer aanbeland in de kalme kabbelende modus van het leven bij de dag.  De praatstoel wordt weer met regelmaat ingenomen en dan klinken verhalen uit vergane tijden, waarin er met nadruk een stempel kon worden gezet op de eigen leefomgeving en het welzijn van de mensen die zich in die omgeving bevonden. Belangrijke banen en zelf opgepakte vrijwillige verbanden vormden uitgangspunt van deze invloedrijke posities van toen. Nooit is daar erkenning voor gekomen in een tastbare vorm. Wel bleek keer op keer de geleverde inspanning een stille dood te sterven na een al dan niet gedwongen vertrek uit de gecreëerde situatie die menigeen hoop en toekomstperspectief bood.  De verhalen zijn niet nieuw, de frequentie waarmee ze naar boven komen als er een gesprekspartner binnen gehoorsafstand zich bevindt wel.  Er is veel gaande in het hoofd dat leeft in het be