Verschuivingen in samenzijn en hoe dat is

Twee onderscheiden paden tekenen zich af, op de route richting operatie. Paden die elkaar raken en toch ieder andere wendingen en bochten kennen.  Waar de een kalm alle afspraken ter voorbereiding doorloopt als kleine obstakels op een pad naar een reddende uitkomst is voor de ander de weg grillig en bij vlagen angstwekkend.  Waar de een bij elke afspraak merkt dat er nauwelijks nieuwe informatie langskomt en er vooral protocolair een route afgelopen dient te worden die nu eenmaal voorgeschreven is ziet de ander telkens nieuwe haken en ogen verschijnen die een en ander telkens weer in het perspectief plaatsen van 'weet waar je aan begint'. In de tussenmomenten vinden beide geliefden elkaar bij troostrijke en energiegevende maaltijden die in deze fase extra aandacht en zorg krijgen.  Voor de een omdat dergelijke momenten liefdevolle uitingen zijn van betrokken zorg om elkaar, voor de ander vanuit het besef dat binnenkort maaltijden wel het laatste zullen zijn dat verbinding biede

 Vorige week was er de kijkoperatie die al zolang verwacht werd. Morgen vindt het gesprek plaats dat volgt op een dergelijke operatie. En daarna zal de route naar de grote belangrijke Hipec-operatie ingeslagen worden.  Tenminste, zo liggen de kaarten op tafel.  Maar het gesprek dat morgen plaats gaat vinden kan ook elementen gaan bevatten die het denken weer door elkaar kunnen schudden, die de kaarten van tafel kunnen vegen, die de gebaande route onbegaanbaar kunnen lijken laten te zijn.  En dus besloot de een de ander vragen te gaan stellen over het gesprek van morgen. Immers, beter in de vertrouwde omgeving een eventuele uitbarsting krijgen, dan in een setting waar zo'n uitbarsting ook nog opgevat zou kunnen worden als een contra-indicatie voor het ondergaan van de operatie.  Het moet niet zo zijn dat eigen uitingsvormen zo geïnterpreteerd gaan worden dat gemaakte afspraken ineens op losse schroeven komen te staan.  De vragen worden vlot beantwoord. Met de reeds gegeven antwoorde