Verschuivingen in samenzijn en hoe dat is

Na een zoveelste enerverende dag wegens medische perikelen is het fijn om van je welverdiende rust te gaan genieten in een comfortabel bed. Zo begon de nacht. Vlak voor het gesprek waarmee de dag werd afgerond ten einde was gebeurde er iets onverwachts. Er klonk een geluid. Het bleek de beweegbare bodem te zijn van een van de bedhelften. Beweegbaar, maar niet met de intentie om dan op de grond te eindigen. De lamp maar weer aan. Het euvel beoordeeld en met vereende krachten was het snel weer opgelost. Samen het gevaarte weer overeind hijsen, op zijn plek leggen en de nacht vervolgen in alle rust. Ergens in het midden van de nacht klonk opnieuw het geluid dat eerder geklonken had. Hetzelfde euvel. Kalm werd het benoemd en nader beschreven. Nu was niet een punt verzakt, maar de hele zijkant. De ligstand was schuin geworden. 'Dat ligt niet comfortabel, lijkt me.' 'Nee, niet bepaald.' Liggend bespraken de beide geliefden wat er nodig zou zijn om dit euvel nu zo te verhelpen

Medische klachten vergen medisch onderzoek, dat is evident. Derhalve worden er met grote regelmaat de nodige spreekkamers van diverse artsen bezocht. In algemene zin een kalm gebeuren zonder specifieke bijzonderheden, anders dan de inhoud van wat besproken wordt. Vandaag echter verliep het anders. Er was al ruim een week lang het nodige aan enerverende (deels) medische afspraken gepasseerd. Nu zou de uitslag komen van een van de onderzoeken die gedaan was. Bij een nieuw gezicht. Een onbekende arts. Bij de ontmoeting gebeurde er al van alles. De man was niet erg groot van stuk, had een zeer serieus gezicht opgezet en gaf tegelijkertijd een wat slappe hand. Een merkwaardige combinatie die al wat verwarring teweegbracht, die nog te negeren viel. Ieder mens is anders, eerst maar eens horen hoe het gesprek verlopen gaat. De arts zette in met een open vraag naar de reden van deze spreekkamer. 'Waarvoor bent u hier?' Er klonk meer in door dan een opening tot een eigen visie op het bez

Aan het einde van een relatief kalm verlopen week zonder al te veel uithuizige afspraken of andere drukte, togen de geliefden vandaag eendrachtig alsnog de wereld in. Helaas voor hen hadden vele anderen die gedachte deze dag ook. En al bij de eerste stopplek leverde dat het tafereel op dat twee geparkeerde auto's op punt van vertrek er zo lang over deden dat een auto die aan kwam rijden besloot om het wachtende stel heen te steken. Even leek het een 'parkeerplekkaper', maar dat viel mee. Toch was de vlam al in de pan geslagen. Een tirade volgde, eerst in de auto en nadat de parkeerplek alsnog bereikt was buiten de auto. De boosdoener was al verdwenen in de verte, maar de stoom moest nog danig afgeblazen en luidkeels werd verkondigd hoe er over de dwaze haastbak en zijn onbehouwen bestuurder gedacht werd en dat dit gedrag niet te tolereren is hoewel het meer en meer voorkomt. Na de klus geklaard te hebben op weg naar het volgende stoppunt. Ditmaal was er een trage wagen van