Avontuurlijke nacht

Na een zoveelste enerverende dag wegens medische perikelen is het fijn om van je welverdiende rust te gaan genieten in een comfortabel bed.
Zo begon de nacht.

Vlak voor het gesprek waarmee de dag werd afgerond ten einde was gebeurde er iets onverwachts. Er klonk een geluid. Het bleek de beweegbare bodem te zijn van een van de bedhelften. Beweegbaar, maar niet met de intentie om dan op de grond te eindigen.
De lamp maar weer aan. Het euvel beoordeeld en met vereende krachten was het snel weer opgelost. Samen het gevaarte weer overeind hijsen, op zijn plek leggen en de nacht vervolgen in alle rust.

Ergens in het midden van de nacht klonk opnieuw het geluid dat eerder geklonken had. Hetzelfde euvel. Kalm werd het benoemd en nader beschreven. Nu was niet een punt verzakt, maar de hele zijkant. De ligstand was schuin geworden.
'Dat ligt niet comfortabel, lijkt me.' 'Nee, niet bepaald.'

Liggend bespraken de beide geliefden wat er nodig zou zijn om dit euvel nu zo te verhelpen dat het niet weer terug zou keren. Diverse opties werden bedacht. De een benoemde, de ander ging na hoe eenvoudig benodigd materiaal voor die oplossing voorhanden zou zijn in de nacht, als je eigenlijk gewoon wilt slapen.
Tijdens dat proces werd ook gekeken naar de bedhelft die nog goed lag. Want waarom bleef die wel liggen? Was dat puur door ander slaapgedrag? Of lag deze zijkant anders op de randen van het bed?
Even goed kijken, leunen op een hoek en paf, daar ging ook dit beddeel richting grond.

Dat maakte het probleem nog inzichtelijker en de oplossingsrichting duidelijker.
Toen helder was wat de meest praktische oplossing vermoedelijk zijn zou, stonden beiden op en togen gezamenlijk aan het werk. Matrassen eraf, bedbodem op zijn plek en toen toch een andere oplossing dan de aanvankelijk bedachte, omdat deze nu bij nader inzien logischer leek.
Materiaal van beneden gehaald, om een paar schroeven te kunnen indraaien.
Het apparaat kon de benodigde hoek echter niet maken.
Wat nu?
Hardop werden de opties besproken. Gezamenlijk gewik en geweeg om dan toch te besluiten de oorspronkelijke gedachte nog eens te heroverwegen.
Het andere beddeel op zijn plek gelegd.
En nu was inderdaad de oplossing een andere. Een elegante niet invasieve ingreep die weldegelijk het probleem zou ondervangen.
In het midden twee latten, die de bodemdelen op de juiste wijze richting bedrand zouden duwen, het was de eenvoudigste reparatievorm op dit moment.

Het bed werd weer in orde gebracht en opnieuw gingen beiden liggen. Inmiddels nog een uur te gaan tot de wekker een van hen er uit zou sturen.

Hardop mijmerend werd gememoreerd wat er zojuist had plaatsgevonden. Dit was een fantastische samenwerking, zonder enige wanklank. In volledige harmonie was er samengewerkt, waren elkaars oplossingen serieus genomen en onderzocht in de praktijk. Het was een sterk staaltje van een gezonde relatie die gezamenlijk een klus kan klaren.
'Oh, dan was ik niet in een gezonde relatie, 37 jaar lang' sprak de een. 'En ik evenmin in mijn relatie van 27 jaar' sprak de ander.
De slotsom was dat beiden zich realiseerden dat je in een relatie die je op jonge leeftijd start bepaald nog niet volwassen met elkaar omgaat vanaf het begin.
De huidige relatie tussen beiden is vanuit een volwassen startpunt begonnen.
Dat kibbelen en zelfs strijden ook nu niet ontbreekt in de relatie is helder, maar het element samenwerken kent nu een gezonder verloop dan in het vorige bestaan, omdat beiden er veel aan gelegen laten liggen de ogen op de zaak waar het om draait te blijven houden en niet de eigen behoefte aan gelijk krijgen in de gekozen oplossing te koesteren. Mijn idee mag slechter zijn dan jouw idee, de praktijk zal het uitwijzen.

Zo kon er vannacht zelfs bevrijdend gelachen worden toen werd gesuggereerd hoe de reactie op de tweede val van het bodemdeel had kunnen zijn: 'Dat plan je handig, een uur voor de wekker je bed opnieuw vernielen!'
Een echo van woorden die beiden in hun eerdere relatie wel degelijk gehoord hadden kunnen hebben.