Verschuivingen in samenzijn en hoe dat is

Het leek een rustige zondagmorgen als altijd. Langzaam wakker worden. Nagenieten van een welverdiende nachtrust.  Toch haperde er al iets.  Wakkerworden verliep iets stroever dan normaal en er was hoofdpijn gesignaleerd.  De ochtend rituelen hielden medicatieinname voor de een en hond uitlaten voor de ander in.  Nadat beide taken volbracht waren kon er gezamenlijk koffie gedronken en gepraat.  Over van alles en nog wat.  De hond uit later besprak de luchtkwaliteit die adembenemend was geweest pal buiten de voordeur en pas bevrijdende ademhaling en losraken van hoofdpijn opleverde op enige afstand van het dorp.  In overleg maar besloten hier toch melding van te doen bij de politie.  Iemand was overduidelijk iets kwalijks aan het verbranden.  Binnen was inmiddels de hoofdpijn teruggekeerd.  Het gesprek kwam op andere zaken, waar ook gevoel aan te pas kwam en ineens vielen woorden verkeerd en ontstond een uitbarsting.  De stemverheffing van de een had de ander getriggerd en alles ontploft

 Sinds het laatste ziekenhuisbezoek keert langzaam de rust weer en kabbelt het leven weer verder zoals het voorheen ook deed.  De hond biedt dagelijks gezelligheid en een reden om even er uit te gaan. Nu en dan blijft hij juist thuis, omdat de kringloopwinkels en andere te bezoeken locaties geen honden toelaten. Al met al is het leven weer een draai aan het vinden en lijken de berichten over naderende zware operaties naar de achtergrond te verdwijnen.  Tot op de dag, terwijl beide geliefden ieder in hun eigen huis de dag doorbrengen, dat in een van die huizen de telefoon gaat en het ziekenhuis aankondigt dat er een afspraak gepland staat. Volgende week donderdag. Niet de verwachte kijkoperatie, maar een afspraak met de chirurg.  Dat is merkwaardig, er zou geen nader gesprek volgen, maar eerst een kijkoperatie plaatsvinden.  Gelijk keert de onrust weer.  Wat kan deze afspraak betekenen? Is de opgevraagde informatie over eerder gedane onderzoeken naar mogelijke dementie een spelbreker en

 Even was het gelukt de realiteit van alledag te ontvluchten, door een nachtje hotel met een avondmaaltijd en ontbijt te boeken, voorafgaand aan de screening voor twee naderende operaties.  Toen kwam de werkelijkheid weer tevoorschijn. Eerst in de vorm van een al bekende hartruis, die vandaag betiteld werd als te onderzoeken mogelijk probleem, waarvoor een echo zeer gewenst is. In het ziekenhuis waar alle eerdere operaties plaatsgevonden hebben, aangezien het vandaag bezochte ziekenhuis uitsluitend voor ingewikkelde zaken bedoeld is.  Weer een afspraak in het vooruitzicht. Weer een mogelijk bericht over iets dat nog niet verontrustend was tot op de huidige dag en dat ineens wel kan blijken te zijn of mogelijk kan worden.  Na deze toch wat onverwachte uitkomst van een verder prima verlopen gesprek met een anesthesist, was het tijd om een pauze in te lassen. Even laten zakken wat hier nu weer tevoorschijn gekomen was als addertje dat onverwachte effecten kan gaan hebben.  Een cappuccino,