Verschuivingen in samenzijn en hoe dat is

Op woensdag valt een brief in de bus: gelieve aanstaande dinsdagmorgen om 8.30u te komen naar een gesprek in een universitair ziekenhuis in een stad een uur rijden van huis.  De ontvanger van de brief is het snel eens met zijn geliefde, dat is wel heel erg vroeg als er ook nog een afstand afgelegd moet worden. Er wordt dus gebeld met precies die mededeling.  De dame aan de lijn snapt het probleem en zoekt naar een oplossing, maar ziet die pas een week later, wat haar te ver weg lijkt. Kort intern overleg volgt. En dan is er een plekje op de vrijdag voorafgaand aan de dinsdag. Op een wat christelijker tijdstip, om 10.00u kan nu de afspraak zijn.  Hierop besluiten beide geliefden de reistijd wat te bekorten door in het huis te verblijven waar ook de kinderen wonen. Op die manier is vertrek om 9.00u mogelijk. Vrijdag 10.00u.  Vijf minuten nadat ze neerstreken in de wachtkamer (de inschatting van reistijd plus de juiste plek bereiken na de te plegen handelingen bleek correct) worden ze naa

Eindelijk is het ineens mogelijk om er tussenuit te gaan gedurende een oneindig lijkende periode van ziekenhuisverblijven, herstelperiodes en wachten op beslissingen, uitslagen en onderzoeken. De caroussel sleepte voort al maandenlang tot nu dan deze mini ontsnapping uit het alledaagse bestaan. De dag van vertrek verloopt volgens vertrouwde patronen. De locatie wisselt, ditmaal verwisselen beide geliefden het ene huis voor het andere. De zoons keren terug bij hun moeder. En als iedereen de eigen spullen gepakt heeft en het totaal in de auto gewerkt is kan de tocht naar een onbekende locatie aanvaard.  Wonderwel blijkt het geboekte plekje goed in de smaak te vallen bij iedereen en dat is alvast de eerste en grootste hobbel geslecht.  Het maakt de eerste vakantiedag tot een harmonieus en genietend samenzijn dat zelfs leidt tot het nuttigen van een drankje op een locatie aan het water waar ook de hond welkom is. Eten kan hier eveneens en gezien het corona jaar zelfs mee naar huis genomen,