Storm

Na een nacht met veel rumoer vanwege de harde wind, een wakker word moment omdat thuiszorg kwam kijken of er rustig geslapen werd (bij hun vertrek maakte de hond geluid wat wekte) en door pijn aan een schouder die maar blijft opspelen, komt de ochtend te vroeg. 

De hond is uitgelaten - letterlijk en figuurlijk - naar het bed gesneld om de ochtend nogmaals aan te kondigen. Het levert een verschrikte reactie op. Een nog niet helemaal droge hond die met zwiepende staart en neiging tot in je gezicht likken je wekt, is ook wat veel na zo'n nacht. 

Opnieuw komt thuiszorg binnen. Dat terwijl net een kerkdienst online is aangezet en ook de tv weer aangezet werd om als radio te dienen voor de Top 2000. Alles tegelijk. 
Het geeft kortsluiting. 

Gesprek volgt over de pijnbestrijding van de schouderklachten. De tabletten zijn zo goed als op. Maar gisteren waren er twee ingenomen. Dat was dus teveel! Een dubbele dosering van twee keer tien! 
'Nee, het was twee keer vijf.' 'NIET WAAR, kijk dan naar het doosje! - uit de prullenmand wordt het lege doosje opgevist en omhooggehouden - zeg niet dat ik gek ben, IK BEN NIET GEK' 'Nee, je bent niet gek, je bent in de war met de dagen, dat doosje van tien was al eerder op' 'ZEG NIET DAT IK LIEG'

Onverstoorbaar gaat de dame van de thuiszorg verder met haar taken voor de rest van de medicatie. Haar kalmte helpt om het niet verder te laten escaleren. 
'Er kan gebeld voor nieuwe pijnbestrijdingsmedicatie, via de huisartsenpost en de spoedeisende apotheek.'
Het valt in goede aarde en gelukkig is de dame van de thuiszorg bereid en in staat om dat telefoontje te plegen. 
Langzaam daalt weer meer rust neer. Het geluid van de kerkdienst was al stopgezet, de deur naar de televisie met schallende muziek dicht gedaan. 

Na het telefoontje komt langzaam de helderheid weer terug. De medicatie is inmiddels ingenomen en begint al te werken. 
'Waarom geven ze dan ook twee doosjes die zo op elkaar lijken?' Het doosje dat omhooggehouden werd bleek wel degelijk de vijf versie te zijn en niet zoals gemeend de tien. 
'Oh, dus ik heb wel gewoon twee keer vijf gehad en niet twee keer tien.'
'Inderdaad.'

Nu alles weer opgelost is komt de vriendelijke aard ook weer tevoorschijn. 
'Sorry hoor, dat ik zo uitviel.'

De dame van de thuiszorg maakt nog wat notities en vertrekt met de aankondiging dat ze vandaag nogmaals komen zal. 
Tussendoor zal de medicatie klaarliggen en opgehaald kunnen worden. 

Als alles weer in orde is, de kerkdienst weer aanstaat (de deur naar de televisie nog dicht) en de handen de rommel in de keuken wegwerken, stromen er ineens tranen. In stilte. Door een lied over Jezus, die een ware vriend is. 

Het zijn warme tranen. 
Rollend uit liefde. 

Voor deze man die zo'n last heeft van zijn lichaam, dat hij zijn geest niet meer onder controle houden kan. 
Zielsveel liefde. 
Wederzijds. 

Hulp bij het aandoen van een trui blijkt nodig. Een knuffel volgt. 
De storm buiten raast verder.