Geruststellingen

Een week na de onheilstijding, dat er in de kleine hersenen een uitzaaiing gevonden is, met oedeem eromheen dat zorgde voor heftige verschijnselen, is het leven weer terug naar de fase 'herstel na een hipec-operatie'. 
De personeelsleden van de welbekende afdeling waar nu al weken, maanden verbleven wordt (met twee keer een pauze buiten het ziekenhuis en vorig weekend een korte pauze op een andere afdeling), putten zich uit in het leven veraangenamen op alle denkbare wijzen. 
Ze laten de geliefden met rust als er geen directe reden is tot handelen. Ze komen met veel zorg en aandacht zo snel mogelijk en onder excuses als dat niet vlot lukte, wanneer er op de bel gedrukt is. Ze omringen met geruststellende handelingen die bekend zijn en kalmerende woorden als de stemming om dreigt te slaan naar wanhoop omdat hoop 'uitgestelde teleurstelling' betekent. Verplegend personeel, specialistische verpleegkundigen, artsen met diverse specialismen, allemaal luisteren ze naar de geuite zorgen, beantwoorden gestelde vragen en vertellen zelfs uit zichzelf dingen die helpen om innerlijke rust te hervinden. 
De informatie is samengevat vrij eenvoudig. Wat er gevonden is is niet operabel gezien de huidige conditie en de locatie van het gezwel. Wat wel kan is de groei remmen middels bestraling en met medicatie het oedeem dat kan ontstaan voorkomen en in bedwang houden. Werkt dat zoals beoogd dan is levensverwachting weer aanwezig, al waagt niemand zich aan een concrete tijdsduur. Het is immers wel degelijk kanker waar we over praten. En kanker gedraagt zich bij iedereen anders en is grillig als het eenmaal zich genesteld heeft. 
Dat de hipec-operatie zinvol is geweest staat als een paal boven water, want dankzij de medicatie die de druk in de hersenpan verlaagt is de eetlust met sprongen toegenomen. Drie maal per dag een maaltijd is weer het patroon, tot grote verwondering van iedereen die de afgelopen weken zag dat eten werkelijk niet lukte. 
Gisteren een bord spaghetti, vandaag een gekocht broodje, het zijn zaken die onvoorstelbaar waren, een week geleden. 
Intussen is de hersenpan weer optimistisch plannen aan het smeden, zoals te doen gebruikelijk. Plannen die wellicht nog realistisch kunnen blijken te worden ook, als er maar tijd van leven is. 

Voor dit moment is het genieten van de weldadige rust van een weekend zonder verrassingen en noodzakelijke onderzoeken. 
Vandaag is dat al gelukt. Morgen zal het ook wel gaan. 
Maandag komen de realiteit van een andere locatie om te revalideren en een datum voor bestralen wel weer aan de orde.