Doorgaan naar hoofdcontent

Hete avonturen

Nu de vakantie alsnog gekomen is blijkt het de geliefden vergund te worden hun dagen geheel in innig samenzijn door te brengen, vanwege de oververhitte sfeer waarin deze periode verloopt. Met buitentemperaturen die ruim boven de 30 graden Celsius liggen is het binnen met een gematigde min of meer constante temperatuur van pakweg 25 graden Celsius een stuk aangenamer. En wanneer je elkaar liefhebt en in een zo verhitte sfeer verkeert komen ook de hormonen die met name tieners vaak ervaren weer tot vrij spel.
Zo kon het gebeuren dat dagenlang slechts één thema gespreksonderwerp was en zelfs tot uitvoering kwam, waar het wekenlang, maandenlang op een heel laag pitje stond.

In de gesprekken bleek ook veel helderheid aanwezig en over en weer konden beiden hun hart luchten en gedachten uitwisselen en persoonlijke dingen gezamenlijk verder onderzoeken. Het leverde diepe en indringende momenten op, waarin ook veel ruimte was voor simpelweg genieten van elkaars gezelschap op alle denkbare manieren.

Toen kwam er een dag die ervaren werd als pauzedag in het minnespel, maar achteraf bekeken een kentering in de ingeslagen toon aangaf.
Vanaf deze dag kwam er meer en meer aandacht voor een ander avontuur. Een plan voor een boot, een hele grote luxe dure boot, waar het stel niet slechts samen van zou kunnen genieten, maar die vooral ook ruimte zou bieden kunnen aan mensen die rolstoelgebonden zijn.
Nu werden boten gezocht, via internet. Uitvoerig van binnen bewonderd en beoordeeld, tot er een keuze uit rolde die het plan wellicht zou kunnen doen laten slagen. Uiteraard was de enigszins realistische maatvoering en prijsstelling inmiddels verschoven naar een maatvoering vergelijkbaar met een compleet appartementencomplex en een prijsstelling die zeven nullen telt.
Dat neemt niet weg dat de basis van het plan charmant en nastrevenswaardig is, een kleinschalige luxe boot, waar mensen in rolstoel ook zelf aan het roer kunnen staan en zich voor de duur van het verblijf op de boot even niet gehandicapt voelen, maar mens die geniet van het luxe bestaan op een plek die onbereikbaar scheen.
En aangezien beide geliefden in wonderen geloven zou het zomaar kunnen dat die boot er ook ooit komen gaat!

p.s. Interesse in het werk van de kunstenaar? Rechts een voorbeeld van zijn kunnen! (en op zijn zoektocht kwam hij op een van de vele boten een aquarel tegen die zomaar van zijn hand had kunnen zijn.)

Neko Cruise & Yacht Supply BV              

Reacties

Populaire posts van deze blog

'Je bent het mantelzorgen moe.' 'Maar ik ben jou niet moe!'

Samen in slaap proberen te vallen. Hij pakt haar hand.  Af en toe een opmerking, maar vooral samen stil zijn in de nacht.  Zo begon de laatste nacht samen.  Samen liggen, de een diep in slaap, de ander wakend. Zij kijkt naar hem.  Af en toe raakt ze hem aan, luistert naar zijn ademhaling.  Zo verliep de nacht nadat een arts kalmerende stoffen had toegediend.  In de vroege ochtend staat ze op. Slapen lukt toch niet meer.  Het is al licht.  De hond wil graag naar buiten en zo geschiedt.  De hond draalt rondjes om het huis heen, wil niet heel ver weg.  Tot hij besluit toch wat verder weg te lopen.  Terug bij het huis wordt er al naar ze uitgekeken.  Kom snel, hij blaast zijn laatste adem uit.  Bij het bed aangekomen blijkt dat moment al even voorbij te zijn.  Hij is er niet meer.  Zij stort in.  Tranen stromen en blijven stromen, zijn niet meer te stoppen, minutenlang.  Een kwartier verstrijkt en nog zit ze daar naast hem, hem strelend en tranen over haar gezicht.  Een half uur later gaat

Thuis

Op zondagochtend belt het ziekenhuis. De nier waarden zijn zo slecht dat er een beslissing genomen moet worden.  En gezien het gesprek dat de dag ervoor gevoerd is ligt het voor de hand niet vanzelfsprekend een behandeling in te zetten waarvoor wederom iets in het lichaam geprikt moet worden. Rond het middaguur treffen beide geliefden elkaar en bespreken kort wat er aan de hand is en wat nu de beste stap is. Naar huis wordt de uitkomst.  Dit moet dan maar het einde zijn. Geen behandelingen meer.  Geen gedoe. Geen kunstmatige zaken die ook achterwege kunnen blijven.  Voorbereidingen voor naar huis gaan worden getroffen en tegen de avond is het dan zover. Thuis.  Thuiszorg komt langs en de Dokterswacht. Een rustige avond en nacht kan beginnen, zo is de gedachte.  Halverwege de avond komen onverwacht de beide dochters aan. Een fijne verrassing.  Ze reageerden op het telefoontje vanuit het ziekenhuis dat beide geliefden niet zelf pleegden omdat ergens in de afgelopen weken de verstandhoudi

Nuchter

Als de zaalarts net besloten heeft dat een CT-scan van de buik vandaag noodzakelijk is ontmoeten beide geliefden elkaar weer. Vroeger dan gebruikelijk, een van de voordelen van een weekenddag.  De arts is vriendelijk en overtuigend en vertrekt als het plan alle aanwezigen helder is. De verpleegkundige blijft nog achter.  Ze neemt nadrukkelijk de tijd om door te praten. Stelt de juiste vragen, luistert echt naar de nog niet geheel verwoorde gevoelens en gedachten. Eindelijk wordt hardop uitgesproken waar al langer over nagedacht wordt, willen wat kan is dat de aangewezen route nog wel? De verpleegkundige is oprecht in haar reacties en een eerlijk gesprek ontspint zich.  Hoe is de verwachting nu werkelijk? Is het wel mogelijk om weer zo op krachten te komen dat normaal zelfstandig bewegen door de ruimte - hoe klein ook - mogelijk is? Want als dat niet het geval is, is elke handeling dan niet zeer discutabel en een vorm van rekken geworden?  Is bestralen wel de juiste route? Het gesprek v