Een huis vol hulp (een impressie)

Na een nacht met onderbrekingen, wegens noodzakelijk toiletbezoek - gelukkig ditmaal geen nare toestanden, maar reguliere bezigheden - gaat tegen negen uur de wekker. Er wordt immers hulp verwacht en dat betekent vroeg uit de veren.

Met een kop koffie erbij lukt het krap aan om de dag te starten. De hulp verwelkomd en besproken wat vandaag in welke volgorde gedaan kan en op naar de tweede kop koffie, want wakker worden vlot nog niet erg.

Op enig moment de computer maar weer aan. 'Waarom doe ik dat eigenlijk?'
'Nou, omdat ik dat ook gedaan heb? Ik moest een telefoonnummer zoeken en ben nu blijven hangen.'

Woeste uithalen als er een thema langskomt dat niet zint. Enigszins doelloos de ruimte in geknald.

Ontbijt gemaakt, met de nodige strubbelingen, want na een kort verblijf elders is het brood dat per ongeluk was achtergebleven geheel en al beschimmeld geraakt. Gelukkig biedt de vriezer en broodrooster uitkomst.

Wederom naar de computer, voor het nuttigen van het maal. En dan het besef dat bij de maaltijd een pil genomen moet. Net gaan zitten, dus hulp bij het pakken van die pil is welkom.

En dan daagt waarom de helderheid wat te wensen overlaat vanmorgen, er was nog iets vergeten de avond tevoren en vanmorgen evenmin genomen: de pufjes die de luchtwegen ruimte geven en zuurstof in het hele lichaam door laten dringen.
Alsnog genomen. En warempel, het hoofd wordt kalmer, de taal wat rustiger, de toon gematigder.

Toch nog maar even gaan liggen op de bank, in afwachting van andersoortige hulp.
Die hulp arriveert en na een attendering op die komst is de volgende fase aangebroken. De douchebeurt waar hulp bij nodig is vangt aan.

Zo vult zich de ochtend met hulpacties die huis en lichaam opfrissen en geest weer op scherp zetten.

De stem klinkt weer normaal, de dag kan starten!