Stralende ogen

Een verraste blik, na een dag van slapen als gevolg van een zware terugval gedurende de nacht, het is een zonnestraal op een bewolkte dag.

Licht in de ogen, blijdschap op het gezicht, want dit is verheugend nu gedacht werd dat de ruimte alweer leeg was. 

Natuurlijk zijn beide geliefden samen vandaag, na een nacht die het ziekenhuis ertoe aanzette het thuisfront in te lichten over die barre nacht en uit te nodigen ruim voor het bezoekuur al te komen voor een gesprek met de arts.

Complicaties, daarover gaat het telkens opnieuw. 

De gevonden problemen van een ontsteking rond een aneurysma in de grote slagaderlijke aftakking richting linkerbeen hadden in de nacht gezorgd voor Sepsis, vermoedelijk als gevolg van de geplaatste stent die de ader open moet houden zonder verder gevaar.

Het was een tijdelijke oplossing die nu zelf oorzaak geworden was van een nieuwe complicatie.

Aan de telefoon leek, hoewel de situatie nu stabiel was, de ernst van de situatie groot.

Gealarmeerd elkaar weer treffen op een ongebruikelijk tijdstip en samen de details te horen krijgen van de zaalarts was reden geweest om aan te geven dat er nu genoeg besproken was. 

Horen wat er mis is heeft een grens.

Waar de een in het ziekbed bij voorkeur uitgaat van het moment en wat er goed gaat in dat moment, heeft de ander naast het ziekbed behoefte aan informatie, bij voorkeur tot in de kleinste details. 

Alles om gerustgesteld te worden, een behoefte van beiden.

Maar de echte geruststelling zit in de opmerking 'slimmerik' als blijkt dat niet alle toebehoren voor de stoma meegenomen zijn in de haast van vertrek.

En in de blik die stralend verheugd is over het ontwaren van de aanwezigheid van de ander. 

De onrustig gestarte dag lijkt een gunstig verloop te kennen en biedt kalmte om het noodgedwongen vertrek op de avond weer aan te kunnen.

Blijven is alleen aan de orde ingeval het instabiel of slecht zou gaan. 

Een goed teken dus dat het dit keer niet is toegestaan.

Morgen zal het beter zijn.