De week voorafgaand aan deze dag, die een zoveelste D-day is, werd de kamer met uitzicht met rust gelaten. Zo min mogelijk binnenkomende personen met zo min mogelijk te stellen vragen en zo min mogelijk uit te voeren handelingen en zo min mogelijk overtollige taal in hun gespreksvoering. Het verliep kalmerend en gaandeweg ontstond er zelfs wat vreugde over het met rust gelaten worden.
Vanmorgen begon dan het grote wachten. Eerst alleen, later samen. En dat wachten ging al snel over in de handelingen die nu eenmaal voorafgaan aan een operatie. De patiƫnt onderging het allemaal gelaten.
En toen moest hij achter gelaten, in de bekwame handen van de chirurg, die op het moment van schrijven aan de slag is om te zorgen dat er niets in de buik achter gelaten wordt dat de ontstane problemen kan laten voortbestaan.
Het wachten is al een uur of twee gaande.
Vooralsnog ondergaan beiden het gelaten. De een onder algehele narcose, de ander in gezelschap van hond en kind(eren).
Gelaten wachten en toelaten dat je gelaten bent. Niet elke roos geurt
BeantwoordenVerwijderen