Als iedereen knus bij elkaar gaat zitten en verhalen deelt, is de stilte van de nacht een geheimenis dat gedeeld wordt.
Als de een in een ziekenhuisbed ligt en de ander thuis, alleen in een tweepersoonsbed, en een verhaal van zeven jaar eerder omhoogborrelt, is de stilte van de nacht een geschiedenis die een echo krijgt.
De omstandigheden zijn geruststellend, wat gevonden is wordt nu verholpen met een drain. Een proces dat tijd kost en dan voorbij zal zijn.
Een wereld van verschil met zeven jaar eerder, toen wat ontstaan was een einde dat voorkomen leek geworden te zijn alsnog dreigde in te luiden. Tijd werd kostbaar wachten op een proces dat hoop zou bieden.
De gevoelens van toen dwarrelen naar boven in de omstandigheden van nu en alles valt stil. Bij beiden stokken de stemmen, omdat de gevoelens zo intens zijn en de oude gevoelens nog niet voldoende genezen om woorden te krijgen.
Stilte heerst. Leegte vult de dagen. Wachten tot de behandeling een einde kent, een einde dat langer duurt dan vooraf voorzien en verhoopt.
In het midden van de tijd kwam ooit een kind ter wereld dat de wereld licht bood en een ijkpunt om het leven naar te richten. Vrede zoeken mensen sindsdien in Zijn naam.
Moge die vrede ook de beide geliefden bereiken. Als de nacht licht wordt en de dageraad verschijnt, ten teken dat rood de kleur kan zijn die hoop schenkt op toekomst die nog zeker zeven jaren schenken zal.
Stille wensen.
Dromen van een tijd die er ooit was.
Als de een in een ziekenhuisbed ligt en de ander thuis, alleen in een tweepersoonsbed, en een verhaal van zeven jaar eerder omhoogborrelt, is de stilte van de nacht een geschiedenis die een echo krijgt.
De omstandigheden zijn geruststellend, wat gevonden is wordt nu verholpen met een drain. Een proces dat tijd kost en dan voorbij zal zijn.
Een wereld van verschil met zeven jaar eerder, toen wat ontstaan was een einde dat voorkomen leek geworden te zijn alsnog dreigde in te luiden. Tijd werd kostbaar wachten op een proces dat hoop zou bieden.
De gevoelens van toen dwarrelen naar boven in de omstandigheden van nu en alles valt stil. Bij beiden stokken de stemmen, omdat de gevoelens zo intens zijn en de oude gevoelens nog niet voldoende genezen om woorden te krijgen.
Stilte heerst. Leegte vult de dagen. Wachten tot de behandeling een einde kent, een einde dat langer duurt dan vooraf voorzien en verhoopt.
In het midden van de tijd kwam ooit een kind ter wereld dat de wereld licht bood en een ijkpunt om het leven naar te richten. Vrede zoeken mensen sindsdien in Zijn naam.
Moge die vrede ook de beide geliefden bereiken. Als de nacht licht wordt en de dageraad verschijnt, ten teken dat rood de kleur kan zijn die hoop schenkt op toekomst die nog zeker zeven jaren schenken zal.
Stille wensen.
Dromen van een tijd die er ooit was.
Reacties
Een reactie posten