Ontsnappingen

Aan het einde van een enerverende dag het voorstel om nog even naar zee te gaan.
Zo gezegd zo gedaan.
In de auto, in het donker, aan zee, naast elkaar, is praten makkelijker dan thuis in het volle lamplicht.
Er komen lastige dingen naar boven. Ervaringen, gevoelens, het gebrek aan ervaringen en gevoelens die gedeeld kunnen op dezelfde wijze als voorheen.
Herinneringen komen weer naar boven, in summiere termen weergegeven, samengevat in een versie van toen die in het nu van vandaag betekenisvol geacht wordt.
Niet alles plaatst zich op de tijdlijn van de geschiedenis, elementen blijven zweven boven een getallenlijn. Het doet er niet toe. De herinnering is wat telt, niet het exacte moment waarop deze ontstond.

Gedeeld gemis blijkt ondeelbaar want verschillend in persoonlijke waarneming.
De herinneringen aangevoerd als bewijs daarvan.
En ineens is het gesprek weer een monoloog. De stilte het enige dat nog oprecht en zuiver klinkt als gedeeld samenzijn.
Het moment is weer voorbij. Tijd om koffie te gaan drinken. Samen. Thuis. In het volle licht.