Kennismaking met een nieuwe huisarts. Onderdeel van verhuizen is dat je nieuwe mensen leert kennen, immers.
De man neemt de tijd, heeft alle tijd en dus kan in alle rust verteld wat een heel leven beslaat en nu in sneltreinvaart in hoogte- en dieptepunten langskomt. Een enkel woord laat zich niet eenvoudig vinden, maar souffleren is vanzelfsprekend en dus geen verstoring meer of ergerlijke onderbreking of kwalijke verbetering van wat heus zelf nog wel gezegd kon zijn. Harmonie overheerst in dit gesprek. De huisarts verstaat de kunst van het luisteren en de essentie horen temidden van alles wat gedeeld wordt.
Hoort ook wat niet met zoveel woorden gezegd wordt. En dat is bijzonder, omdat juist die woorden de essentie vormen van hoe een en ander beleefd wordt. Dat wordt erkend en herkend en er komen reacties op die heilzaam zijn.
Geen diagnose ligt voor de hand, want het gaat veel te goed op het moment. Dus hou vast dat het goed gaat en zoek niet naar dingen die weliswaar bestaan, maar niets gaan bieden als er een naam voor komt.
Dat advies is het beste advies sinds lange tijd. Geen ontkenning, geen bagatellisering, geen verkapt verwijt, geen enkele negativiteit. Puur de kalme constatering dat het (vandaag zeker!) goed gaat en goed is zoals het is en er niet meer nodig is dan dat om een aangenaam leven te leven. En voor de zekerheid nu het zo goed gaat de praktische zaken goed gaan regelen voor het geval er een punt komt dat dat niet meer mogelijk is en er wel het nodige geregeld moet worden is een zinvol advies om mee te nemen en over na te denken.
Deze sfeer van acceptatie zonder voorbehoud, van luisteren zonder oordeel of mening, van adviseren zonder dwang of sturing, het is bijzonder verfrissend en wonderbaarlijk heilzaam.
Beiden zijn er helemaal beduusd van als ze de spreekkamer verlaten.
Bij de balie moet er heel wat meer gesouffleerd worden, want de afspraken die en passant ook gemaakt zijn zijn alweer ten dele vergeten. Geeft niets, er is hier begrip voor hoe het is en dat is wat telt.
De zon is weer gaan schijnen. Er mag geleefd worden. Ten volle.
De verhuizing naar het nieuwe huis brengt ook hier in de praktijk van de huisarts een thuisgevoel.
De toekomst ligt weer open.
Nu de route nog gaan bepalen.
De man neemt de tijd, heeft alle tijd en dus kan in alle rust verteld wat een heel leven beslaat en nu in sneltreinvaart in hoogte- en dieptepunten langskomt. Een enkel woord laat zich niet eenvoudig vinden, maar souffleren is vanzelfsprekend en dus geen verstoring meer of ergerlijke onderbreking of kwalijke verbetering van wat heus zelf nog wel gezegd kon zijn. Harmonie overheerst in dit gesprek. De huisarts verstaat de kunst van het luisteren en de essentie horen temidden van alles wat gedeeld wordt.
Hoort ook wat niet met zoveel woorden gezegd wordt. En dat is bijzonder, omdat juist die woorden de essentie vormen van hoe een en ander beleefd wordt. Dat wordt erkend en herkend en er komen reacties op die heilzaam zijn.
Geen diagnose ligt voor de hand, want het gaat veel te goed op het moment. Dus hou vast dat het goed gaat en zoek niet naar dingen die weliswaar bestaan, maar niets gaan bieden als er een naam voor komt.
Dat advies is het beste advies sinds lange tijd. Geen ontkenning, geen bagatellisering, geen verkapt verwijt, geen enkele negativiteit. Puur de kalme constatering dat het (vandaag zeker!) goed gaat en goed is zoals het is en er niet meer nodig is dan dat om een aangenaam leven te leven. En voor de zekerheid nu het zo goed gaat de praktische zaken goed gaan regelen voor het geval er een punt komt dat dat niet meer mogelijk is en er wel het nodige geregeld moet worden is een zinvol advies om mee te nemen en over na te denken.
Deze sfeer van acceptatie zonder voorbehoud, van luisteren zonder oordeel of mening, van adviseren zonder dwang of sturing, het is bijzonder verfrissend en wonderbaarlijk heilzaam.
Beiden zijn er helemaal beduusd van als ze de spreekkamer verlaten.
Bij de balie moet er heel wat meer gesouffleerd worden, want de afspraken die en passant ook gemaakt zijn zijn alweer ten dele vergeten. Geeft niets, er is hier begrip voor hoe het is en dat is wat telt.
De zon is weer gaan schijnen. Er mag geleefd worden. Ten volle.
De verhuizing naar het nieuwe huis brengt ook hier in de praktijk van de huisarts een thuisgevoel.
De toekomst ligt weer open.
Nu de route nog gaan bepalen.
ik ben erg blij voor, het opent weer nieuwe deuren en een frisse blik!
BeantwoordenVerwijderen