'Oh ja, ik moet ook mijn bankpas nog opsturen'
'Huh?'
'Ja, de bank had me bericht gestuurd dat mijn pas bijna verlopen is en opgestuurd moet worden.'
'Hè? Wat bedoel je nou? Dat doet de bank toch nooit?'
'Ik heb er vandaag een bericht over gekregen, een mail geloof ik.'
'Wat? Welke mail? Hoe zit dat? Laat me dat bericht eens zien.'
Na enig zoekwerk blijkt het niet om een mail te gaan, er was een sms gestuurd. Een sms met een link. Daarop klikken leverde een scherm op dat sprekend lijkt op een bankscherm. Dus het oogde zeer vanzelfsprekend en logisch. En dus kon er een banknummer ingevuld en een pincode en zelfs een vervangende pincode. En er werd prompt een bericht geopend, met de mededeling dat de pas verzonden moet worden naar een adres elders in het land. En dat als dat niet gebeurt er een bedrag van €15,- in rekening gebracht wordt.
Dus zodra ik sputterde tegen het opsturen van de pas kwam dat bedrag als tegenwerping naar boven.
Dat is toch niet de bedoeling? Geld betalen!
Nee, natuurlijk niet. Maar je pas ga je ook niet opsturen. Hoe moet je dan je pas gebruiken? Hoe kun je zonder pas nog bij je rekening?
Oh ja, dat is niet logisch.
Langzaam begon het belletje te rinkelen. Langzaam, heel langzaam drong door dat het echt niet klopte. Nog langzamer drong door dat het merkwaardig is om hier in te trappen en dan niet je af te vragen of het wel klopt wat je aan het doen bent.
Uiteindelijk begon het rationaliseren. 'Vroeger deed ik ook wel gekke dingen'. 'Ja, natuurlijk'.
Geruststellen is verstandiger dan nog verder 'inwrijven' dat dit echt een merkwaardige actie is.
Nog geen week geleden werd ons in het ziekenhuis verzekerd dat op grond van de neuro-psychologische test die er beter uitzag dan ruim een jaar eerder, toen het hoofd totaal op hol was, het zekere bewijs was dat er geen dementie gaande is.
Natuurlijk niet.
Iemand met een vorm van dementie zou immers nooit in een phishing sms tuinen........
'Huh?'
'Ja, de bank had me bericht gestuurd dat mijn pas bijna verlopen is en opgestuurd moet worden.'
'Hè? Wat bedoel je nou? Dat doet de bank toch nooit?'
'Ik heb er vandaag een bericht over gekregen, een mail geloof ik.'
'Wat? Welke mail? Hoe zit dat? Laat me dat bericht eens zien.'
Na enig zoekwerk blijkt het niet om een mail te gaan, er was een sms gestuurd. Een sms met een link. Daarop klikken leverde een scherm op dat sprekend lijkt op een bankscherm. Dus het oogde zeer vanzelfsprekend en logisch. En dus kon er een banknummer ingevuld en een pincode en zelfs een vervangende pincode. En er werd prompt een bericht geopend, met de mededeling dat de pas verzonden moet worden naar een adres elders in het land. En dat als dat niet gebeurt er een bedrag van €15,- in rekening gebracht wordt.
Dus zodra ik sputterde tegen het opsturen van de pas kwam dat bedrag als tegenwerping naar boven.
Dat is toch niet de bedoeling? Geld betalen!
Nee, natuurlijk niet. Maar je pas ga je ook niet opsturen. Hoe moet je dan je pas gebruiken? Hoe kun je zonder pas nog bij je rekening?
Oh ja, dat is niet logisch.
Langzaam begon het belletje te rinkelen. Langzaam, heel langzaam drong door dat het echt niet klopte. Nog langzamer drong door dat het merkwaardig is om hier in te trappen en dan niet je af te vragen of het wel klopt wat je aan het doen bent.
Uiteindelijk begon het rationaliseren. 'Vroeger deed ik ook wel gekke dingen'. 'Ja, natuurlijk'.
Geruststellen is verstandiger dan nog verder 'inwrijven' dat dit echt een merkwaardige actie is.
Nog geen week geleden werd ons in het ziekenhuis verzekerd dat op grond van de neuro-psychologische test die er beter uitzag dan ruim een jaar eerder, toen het hoofd totaal op hol was, het zekere bewijs was dat er geen dementie gaande is.
Natuurlijk niet.
Iemand met een vorm van dementie zou immers nooit in een phishing sms tuinen........
Reacties
Een reactie posten