Natuurlijk, het is heerlijk als je geliefde kalm en rustig door zijn dagen gaat. Uiteraard, het is fantastisch als er geen onvertogen woord klinkt en er wel meegeneuried of gefloten wordt met muziek die aanstaat.
Vanzelfsprekend, een dag zonder wanklank is een goede dag.
En toch - daar zijn die woorden weer. En toch.
En toch, het betekent ook, dat er geen pit meer zit in de man die geen seconde doelloos door het leven wilde gaan.
Het betekent eveneens dat de man die duizenden plannen had waarvan hij er honderden ook daadwerkelijk uitvoerde, nu gereduceerd lijkt te zijn tot losse dromen die nu en dan opflakkeren als een minimaal vuurtje dat amper je grote teen verwarmen kan op een koude dag.
En het houdt in dat de man die over alles dat er in de wereld gebeurt een mening had die onderbouwd was met vele argumenten en overwegingen en gesteund werd door kennis van oneindig veel literatuur, verschrompeld is tot een vage schim die slechts één bron van informatie, nog enigszins bijhoudt, de meest vluchtige van alle bronnen die bestaan, twitter, waar hij zijn mening verwoordt en deelt zonder veel poespas.
En het is een zoveelste bewijs dat de virtuoze talentvolle creatieve geest die van leegte volheid maken kon en materiaal als middel tot verbeelding zag en mensen wist te mobiliseren en te motiveren om uit te voeren wat zijn vlammende geest in ijltempo verzon, veranderd is in een man met slechts één vorm van creativiteit, de planmatige dromerige, en één wijze van verbeelden, de schetsmatige, en één persoon nog weet te mobiliseren en te motiveren, de auteur van deze blog.
De rustige dagen beginnen laat, tenzij er redenen zijn vroeger te starten. De kalme dagen worden grotendeels op dezelfde plek doorgebracht, op een stoel achter een scherm, hooguit afgewisseld met een andere stoel en een enkele keer een klein ommetje in een stoel op wielen.
De muziek is klassiek of indien niet klassiek dan toch bij voorkeur herinneringen oproepend en dus ouder dan wat de radio in het algemeen laat horen.
De eigen mogelijkheden raken beperkter mettertijd. Soms even lijken ze er toch te zijn, dan verdwijnen ze weer en uiteindelijk raken ze in vergetelheid.
Er zijn nog genoeg dromen, die levend houden helpt de geest beweeglijk te blijven en voorwaarts te gaan in een hoofd dat steeds vaker achterom redeneert en geen invallen meer herkent als herhaling van eerdere gedachten en dus slechts een kleine variant op het reeds bestaande en gedachte.
Er zijn nog bezigheden, zo nu en dan, met mate, zodat de energie niet tezeer op raakt aan futiliteiten die geen herinneringen opleveren en wel frustratie of uitputting.
De goede dagen voor de een zijn de slechte dagen voor de ander. En dat gaat vice versa eveneens zo.
In die zin is er nog een redelijke balans tussen de geliefden.
Een balans die slechts balans kan blijven door genoeg contragewichten elders te zoeken. Een zoektocht die ingewikkelder wordt naarmate deze noodzakelijker blijkt.
Keuzes maken is in deze fase geen eenvoudig iets.
Wie kan ze maken.
Wat zijn de gevolgen ervan.
Welke ontwikkeling bieden ze.
Vanzelfsprekend, een dag zonder wanklank is een goede dag.
En toch - daar zijn die woorden weer. En toch.
En toch, het betekent ook, dat er geen pit meer zit in de man die geen seconde doelloos door het leven wilde gaan.
Het betekent eveneens dat de man die duizenden plannen had waarvan hij er honderden ook daadwerkelijk uitvoerde, nu gereduceerd lijkt te zijn tot losse dromen die nu en dan opflakkeren als een minimaal vuurtje dat amper je grote teen verwarmen kan op een koude dag.
En het houdt in dat de man die over alles dat er in de wereld gebeurt een mening had die onderbouwd was met vele argumenten en overwegingen en gesteund werd door kennis van oneindig veel literatuur, verschrompeld is tot een vage schim die slechts één bron van informatie, nog enigszins bijhoudt, de meest vluchtige van alle bronnen die bestaan, twitter, waar hij zijn mening verwoordt en deelt zonder veel poespas.
En het is een zoveelste bewijs dat de virtuoze talentvolle creatieve geest die van leegte volheid maken kon en materiaal als middel tot verbeelding zag en mensen wist te mobiliseren en te motiveren om uit te voeren wat zijn vlammende geest in ijltempo verzon, veranderd is in een man met slechts één vorm van creativiteit, de planmatige dromerige, en één wijze van verbeelden, de schetsmatige, en één persoon nog weet te mobiliseren en te motiveren, de auteur van deze blog.
De rustige dagen beginnen laat, tenzij er redenen zijn vroeger te starten. De kalme dagen worden grotendeels op dezelfde plek doorgebracht, op een stoel achter een scherm, hooguit afgewisseld met een andere stoel en een enkele keer een klein ommetje in een stoel op wielen.
De muziek is klassiek of indien niet klassiek dan toch bij voorkeur herinneringen oproepend en dus ouder dan wat de radio in het algemeen laat horen.
De eigen mogelijkheden raken beperkter mettertijd. Soms even lijken ze er toch te zijn, dan verdwijnen ze weer en uiteindelijk raken ze in vergetelheid.
Er zijn nog genoeg dromen, die levend houden helpt de geest beweeglijk te blijven en voorwaarts te gaan in een hoofd dat steeds vaker achterom redeneert en geen invallen meer herkent als herhaling van eerdere gedachten en dus slechts een kleine variant op het reeds bestaande en gedachte.
Er zijn nog bezigheden, zo nu en dan, met mate, zodat de energie niet tezeer op raakt aan futiliteiten die geen herinneringen opleveren en wel frustratie of uitputting.
De goede dagen voor de een zijn de slechte dagen voor de ander. En dat gaat vice versa eveneens zo.
In die zin is er nog een redelijke balans tussen de geliefden.
Een balans die slechts balans kan blijven door genoeg contragewichten elders te zoeken. Een zoektocht die ingewikkelder wordt naarmate deze noodzakelijker blijkt.
Keuzes maken is in deze fase geen eenvoudig iets.
Wie kan ze maken.
Wat zijn de gevolgen ervan.
Welke ontwikkeling bieden ze.
Reacties
Een reactie posten