Het kan de warmte van deze dag zijn. Het kan iets heel anders zijn. Het kan altijd van alles zijn. Meestal is het een kleinigheid. Zo ook deze keer.
De hele dag verliep in positieve stemming, er waren plannen die gesmeed werden, lijnen die uitgezet werden, hoop die gekoesterd werd en toekomst die geschapen werd. Het werd steeds mooier en optimistischer en omdat ik niet heel enthousiast maar vooral realistisch reageerde werd het plan ook nog zo bijgeschaafd dat het zowaar ging klinken als een haalbaar plan.
Misschien niet overmorgen al, maar allicht een plan om mee verder te gaan en stappen in te gaan zetten die het van plan naar realiteit om kunnen zetten.
In kleine tussenzinnetjes bleek ook iets anders opgepikt te zijn, mijn aarzelende innerlijke dialoog die weliswaar onuitgesproken toch een kleine toon in mijn woorden bleek te leggen.
En zo kwam het dat een kalme conversatie in de tuin ontaardde in een boze uitval over zoveel tegenwerking en gebrek aan vertrouwen in kennis en kunde. Het culmineerde in een uitspraak over bruggen en het doel alles in dat water eronder uiteen te laten spatten. Gedaan in drift. Dus niet letterlijk op te vatten.
En toch......
De gedachte heeft weer postgevat die net weer wat naar de achtergrond verdrongen leek te zijn, de gedachte aan een voortijdig zelfverkozen einde uit dit wankelende bestaan dat steeds meer haken en ogen lijkt te kennen zonder concrete bevestigingspunten om een en ander te verankeren in de realiteit van alledag.
Het was te verwachten, deze oververhitting op een dag als deze. Na een dag alleen is de eigen wereld weer enorm aantrekkelijk en gevuld met mooie plannen en concrete stappen in de richting van uitvoerig. Na een dag alleen is het besef van eigen onvermogen zegenrijk bedekt geraakt onder een laag nieuwe toekomstgerichte gedachten aan mogelijkheden en opties en is de vraag naar wat er toch allemaal aan de hand is in dat hoofd ver weg geraakt.
De afkoeling kwam door de hitte te laten voor wat die was. Gewoon afstand te bewaren, de wijste te zijn, de dingen te doen die gedaan dienden te worden en alleen de hoogst noodzakelijke conversatie in beleefdheden van alsjeblieft, dit heb ik voor je klaargemaakt en vragen als heb je hier ook trek in.
Het is weer op normale temperatuur in het hoofd.
De zon is aan het ondergaan.
Morgen weer een nieuwe dag.
De hele dag verliep in positieve stemming, er waren plannen die gesmeed werden, lijnen die uitgezet werden, hoop die gekoesterd werd en toekomst die geschapen werd. Het werd steeds mooier en optimistischer en omdat ik niet heel enthousiast maar vooral realistisch reageerde werd het plan ook nog zo bijgeschaafd dat het zowaar ging klinken als een haalbaar plan.
Misschien niet overmorgen al, maar allicht een plan om mee verder te gaan en stappen in te gaan zetten die het van plan naar realiteit om kunnen zetten.
In kleine tussenzinnetjes bleek ook iets anders opgepikt te zijn, mijn aarzelende innerlijke dialoog die weliswaar onuitgesproken toch een kleine toon in mijn woorden bleek te leggen.
En zo kwam het dat een kalme conversatie in de tuin ontaardde in een boze uitval over zoveel tegenwerking en gebrek aan vertrouwen in kennis en kunde. Het culmineerde in een uitspraak over bruggen en het doel alles in dat water eronder uiteen te laten spatten. Gedaan in drift. Dus niet letterlijk op te vatten.
En toch......
De gedachte heeft weer postgevat die net weer wat naar de achtergrond verdrongen leek te zijn, de gedachte aan een voortijdig zelfverkozen einde uit dit wankelende bestaan dat steeds meer haken en ogen lijkt te kennen zonder concrete bevestigingspunten om een en ander te verankeren in de realiteit van alledag.
Het was te verwachten, deze oververhitting op een dag als deze. Na een dag alleen is de eigen wereld weer enorm aantrekkelijk en gevuld met mooie plannen en concrete stappen in de richting van uitvoerig. Na een dag alleen is het besef van eigen onvermogen zegenrijk bedekt geraakt onder een laag nieuwe toekomstgerichte gedachten aan mogelijkheden en opties en is de vraag naar wat er toch allemaal aan de hand is in dat hoofd ver weg geraakt.
De afkoeling kwam door de hitte te laten voor wat die was. Gewoon afstand te bewaren, de wijste te zijn, de dingen te doen die gedaan dienden te worden en alleen de hoogst noodzakelijke conversatie in beleefdheden van alsjeblieft, dit heb ik voor je klaargemaakt en vragen als heb je hier ook trek in.
Het is weer op normale temperatuur in het hoofd.
De zon is aan het ondergaan.
Morgen weer een nieuwe dag.
Reacties
Een reactie posten