Doorgaan naar hoofdcontent

Blije momenten

Dat de bel gaat en er onverwacht een helper aanbelt.
Dat na zijn vertrek de gordijnrails opgehangen is in de slaapkamer en nu eindelijk niet meer provisorisch het raam afgedekt hoeft te worden. Een klus die al vanaf begin van wonen alhier telkens bleef liggen, inmiddels bijna twee jaar lang. 
Dat dezelfde helper ook de grasmaaier die een verbogen mes had repareerde. 

Dat de vreugde over deze onverwachtheid zoveel energie gaf dat er later op de dag een heel stuk nadere orde aangebracht is in de slaapkamer die een chaos geworden was door alle elkaar opvolgende leveringen van noodzakelijke goederen. 

Dat na een week uit het ziekenhuis beide geliefden genieten van de rust op de avond als het laatste thuiszorgmoment achter de rug is. 

Dat tussen de bedrijven door er veel wederzijdse liefdesuitingen plaatsvinden die beiden duidelijk goeddoen. Een knuffel en een kus, een liefdevol woord, het kan heel klein zijn en lokt altijd wederkerigheid van het gebaar uit. 

Dat elke dag het makkelijker wordt om de dagelijkse routine te gaan ervaren als een nieuwe dagindeling die nog genoeg tussenmomenten biedt waarin eigen keuzes gemaakt kunnen worden. 

Dat de interesse in elkaar en in kleine dingen als samen muziek luisteren via radio of tv zorgt voor een kalme geruststellende sfeer waarin kleine kibbelarijen puur gaan over praktische handelingen die ieder op eigen wijze aanpakt. 

Dat samen zijn essentiĆ«ler blijft dan alle zorgtaken die dagelijks spelen. 

Dat het elke dag weer lukt om blij met elkaar te zijn! 

Reacties

Populaire posts van deze blog

'Je bent het mantelzorgen moe.' 'Maar ik ben jou niet moe!'

Samen in slaap proberen te vallen. Hij pakt haar hand.  Af en toe een opmerking, maar vooral samen stil zijn in de nacht.  Zo begon de laatste nacht samen.  Samen liggen, de een diep in slaap, de ander wakend. Zij kijkt naar hem.  Af en toe raakt ze hem aan, luistert naar zijn ademhaling.  Zo verliep de nacht nadat een arts kalmerende stoffen had toegediend.  In de vroege ochtend staat ze op. Slapen lukt toch niet meer.  Het is al licht.  De hond wil graag naar buiten en zo geschiedt.  De hond draalt rondjes om het huis heen, wil niet heel ver weg.  Tot hij besluit toch wat verder weg te lopen.  Terug bij het huis wordt er al naar ze uitgekeken.  Kom snel, hij blaast zijn laatste adem uit.  Bij het bed aangekomen blijkt dat moment al even voorbij te zijn.  Hij is er niet meer.  Zij stort in.  Tranen stromen en blijven stromen, zijn niet meer te stoppen, minutenlang.  Een kwartier verstrijkt en nog zit z...

Nuchter

Als de zaalarts net besloten heeft dat een CT-scan van de buik vandaag noodzakelijk is ontmoeten beide geliefden elkaar weer. Vroeger dan gebruikelijk, een van de voordelen van een weekenddag.  De arts is vriendelijk en overtuigend en vertrekt als het plan alle aanwezigen helder is. De verpleegkundige blijft nog achter.  Ze neemt nadrukkelijk de tijd om door te praten. Stelt de juiste vragen, luistert echt naar de nog niet geheel verwoorde gevoelens en gedachten. Eindelijk wordt hardop uitgesproken waar al langer over nagedacht wordt, willen wat kan is dat de aangewezen route nog wel? De verpleegkundige is oprecht in haar reacties en een eerlijk gesprek ontspint zich.  Hoe is de verwachting nu werkelijk? Is het wel mogelijk om weer zo op krachten te komen dat normaal zelfstandig bewegen door de ruimte - hoe klein ook - mogelijk is? Want als dat niet het geval is, is elke handeling dan niet zeer discutabel en een vorm van rekken geworden?  Is bestralen wel de juiste r...

2e Pinsterdag (deel 2)

De stem klinkt weer normaal, de praat staat weer aan, de woordenstroom is amper te stuiten, nu de hoofdpijn geweken is en de blik weer richting normaal neigt. De vervormingen worden amper als bijzonder opgemerkt, dus niet benoemd tegen de verpleging. Totdat de geliefde ernaar vraagt in bijzijn van een van hen.  'Ja, dubbelzien is er nog wel een beetje.' En verder gaat het weer, met plannen voor verblijf in Frankrijk, aanschaf van een motor als ornament bij de voordeur, een houten garage in de tuin, waar de tekentafel en het drumstel een plek kunnen vinden naast de cabrio en de wanden gevuld kunnen met grote schilderwerken. Tussen alle plannen door komen anekdotes en verhalen los over de tijd van opleidingen die allemaal cum laude afgesloten werden. De buurman in de ziekenhuiskamer vraagt, als er verhalen langskomen over eervol ontslag bij de marine en de wijde wereld die daarna lonkte, of het vreemdelingenlegioen ook tot de plannen behoorde toen. Gescherend klinkt de vraag, die...