Doorgaan naar hoofdcontent

Kamer 13

Het kamernummer bleef gelijk hoewel er nu een heel andere afdeling bijhoort en zelfs een andere verdieping in het ziekenhuis.

En waar in de vorige kamer de situatie steeds moeizamer werd is in de huidige kamer het omgekeerde het geval.

De operatie heeft goed gedaan. Direct nadat er weer wat naar binnen gewerkt mocht worden ging dat met smaak naar binnen en op dit moment is de behoefte aan lekkere dingen het tegenbeeld van de aversie tegen etensluchten op de vorige kamer.

In een paar dagen tijd kan de wereld er weer heel anders uitzien!

De welbekende verwarring van dingen zien die er niet zijn was nog in de herinnering blijven hangen en verontruste derhalve geen van beide geliefden. Er kon zelfs gezamenlijk om gelachen worden hoe grappig de beelden zo nu en dan waren.

Als je je ervan bewust bent dat je waarnemingen tijdelijk vertroebeld zijn door pijnbestrijding is het een soort van filmervaring waar je van genieten kunt, zo bleek.

De beelden bleven ook lieflijk en kalm van inhoud, wat uiteraard ook bijdroeg aan de kalme ontvangst ervan.

Inmiddels is de helderheid beetje bij beetje terug aan het keren naar het niveau waarop het voor deze ziekte-episode was.

En het verlangen naar huis motiveert om al moedig te praten over lopen over de gang.

Als het zo doorgaat is dit lange ziekenhuisverblijf spoedig ten einde!



Reacties

Populaire posts van deze blog

'Je bent het mantelzorgen moe.' 'Maar ik ben jou niet moe!'

Samen in slaap proberen te vallen. Hij pakt haar hand.  Af en toe een opmerking, maar vooral samen stil zijn in de nacht.  Zo begon de laatste nacht samen.  Samen liggen, de een diep in slaap, de ander wakend. Zij kijkt naar hem.  Af en toe raakt ze hem aan, luistert naar zijn ademhaling.  Zo verliep de nacht nadat een arts kalmerende stoffen had toegediend.  In de vroege ochtend staat ze op. Slapen lukt toch niet meer.  Het is al licht.  De hond wil graag naar buiten en zo geschiedt.  De hond draalt rondjes om het huis heen, wil niet heel ver weg.  Tot hij besluit toch wat verder weg te lopen.  Terug bij het huis wordt er al naar ze uitgekeken.  Kom snel, hij blaast zijn laatste adem uit.  Bij het bed aangekomen blijkt dat moment al even voorbij te zijn.  Hij is er niet meer.  Zij stort in.  Tranen stromen en blijven stromen, zijn niet meer te stoppen, minutenlang.  Een kwartier verstrijkt en nog zit z...

Nuchter

Als de zaalarts net besloten heeft dat een CT-scan van de buik vandaag noodzakelijk is ontmoeten beide geliefden elkaar weer. Vroeger dan gebruikelijk, een van de voordelen van een weekenddag.  De arts is vriendelijk en overtuigend en vertrekt als het plan alle aanwezigen helder is. De verpleegkundige blijft nog achter.  Ze neemt nadrukkelijk de tijd om door te praten. Stelt de juiste vragen, luistert echt naar de nog niet geheel verwoorde gevoelens en gedachten. Eindelijk wordt hardop uitgesproken waar al langer over nagedacht wordt, willen wat kan is dat de aangewezen route nog wel? De verpleegkundige is oprecht in haar reacties en een eerlijk gesprek ontspint zich.  Hoe is de verwachting nu werkelijk? Is het wel mogelijk om weer zo op krachten te komen dat normaal zelfstandig bewegen door de ruimte - hoe klein ook - mogelijk is? Want als dat niet het geval is, is elke handeling dan niet zeer discutabel en een vorm van rekken geworden?  Is bestralen wel de juiste r...

2e Pinsterdag (deel 2)

De stem klinkt weer normaal, de praat staat weer aan, de woordenstroom is amper te stuiten, nu de hoofdpijn geweken is en de blik weer richting normaal neigt. De vervormingen worden amper als bijzonder opgemerkt, dus niet benoemd tegen de verpleging. Totdat de geliefde ernaar vraagt in bijzijn van een van hen.  'Ja, dubbelzien is er nog wel een beetje.' En verder gaat het weer, met plannen voor verblijf in Frankrijk, aanschaf van een motor als ornament bij de voordeur, een houten garage in de tuin, waar de tekentafel en het drumstel een plek kunnen vinden naast de cabrio en de wanden gevuld kunnen met grote schilderwerken. Tussen alle plannen door komen anekdotes en verhalen los over de tijd van opleidingen die allemaal cum laude afgesloten werden. De buurman in de ziekenhuiskamer vraagt, als er verhalen langskomen over eervol ontslag bij de marine en de wijde wereld die daarna lonkte, of het vreemdelingenlegioen ook tot de plannen behoorde toen. Gescherend klinkt de vraag, die...