Doorgaan naar hoofdcontent

Pillenparade

Dagelijks gaat er een heel assortiment aan pillen doorheen. Gebruikelijk als er sprake is van verschillende kwalen. Sommige pillen hebben bijwerkingen en worden daarom vergezeld door pillen die daartegen beschermen. Met enige regelmaat veranderen de pillen, omdat er weer een arts constateert dat er een wijziging noodzakelijk is teneinde een beter resultaat te bereiken. Vaak is het effect minder gunstig dan verwacht of slechts een gradueel verschil ten positieve.

Dit keer echter is er gestart met een bijzondere pil. Niet voor lichamelijke kwalen die onder controle gehouden dienen te worden. Wel voor een beter geestelijk welbevinden en meer concentratievermogen en focus.

En het wonder geschiedt.

De vage onsamenhangende flarden nemen af. De heldere scherpzinnig verwoorde zinnen nemen toe. De stem klinkt gecontroleerder. De uitvallen zijn weer voorzien van excuses voor de heftigheid ervan. De conversaties worden richtinggevend en toekomstbiedend. Het houdt al een paar dagen aan en een terugval wegens vermoeiende dagen blijft uit. Pas aan het einde van de dag als de bedtijd nadert komt er wat minder coherentie en geduld en is het fragiele innerlijke evenwicht snel verstoord. Bij kalme reacties blijft het bij een uitroep van een zin of twee, soms drie, gevolgd door kalmere versies van ervaren frustratie.

De pil lijkt er de oorzaak van te zijn, deze bijzondere opleving. Nu nog afwachten hoe zich dat verder gaat ontwikkelen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

'Je bent het mantelzorgen moe.' 'Maar ik ben jou niet moe!'

Samen in slaap proberen te vallen. Hij pakt haar hand.  Af en toe een opmerking, maar vooral samen stil zijn in de nacht.  Zo begon de laatste nacht samen.  Samen liggen, de een diep in slaap, de ander wakend. Zij kijkt naar hem.  Af en toe raakt ze hem aan, luistert naar zijn ademhaling.  Zo verliep de nacht nadat een arts kalmerende stoffen had toegediend.  In de vroege ochtend staat ze op. Slapen lukt toch niet meer.  Het is al licht.  De hond wil graag naar buiten en zo geschiedt.  De hond draalt rondjes om het huis heen, wil niet heel ver weg.  Tot hij besluit toch wat verder weg te lopen.  Terug bij het huis wordt er al naar ze uitgekeken.  Kom snel, hij blaast zijn laatste adem uit.  Bij het bed aangekomen blijkt dat moment al even voorbij te zijn.  Hij is er niet meer.  Zij stort in.  Tranen stromen en blijven stromen, zijn niet meer te stoppen, minutenlang.  Een kwartier verstrijkt en nog zit z...

Nuchter

Als de zaalarts net besloten heeft dat een CT-scan van de buik vandaag noodzakelijk is ontmoeten beide geliefden elkaar weer. Vroeger dan gebruikelijk, een van de voordelen van een weekenddag.  De arts is vriendelijk en overtuigend en vertrekt als het plan alle aanwezigen helder is. De verpleegkundige blijft nog achter.  Ze neemt nadrukkelijk de tijd om door te praten. Stelt de juiste vragen, luistert echt naar de nog niet geheel verwoorde gevoelens en gedachten. Eindelijk wordt hardop uitgesproken waar al langer over nagedacht wordt, willen wat kan is dat de aangewezen route nog wel? De verpleegkundige is oprecht in haar reacties en een eerlijk gesprek ontspint zich.  Hoe is de verwachting nu werkelijk? Is het wel mogelijk om weer zo op krachten te komen dat normaal zelfstandig bewegen door de ruimte - hoe klein ook - mogelijk is? Want als dat niet het geval is, is elke handeling dan niet zeer discutabel en een vorm van rekken geworden?  Is bestralen wel de juiste r...

2e Pinsterdag (deel 2)

De stem klinkt weer normaal, de praat staat weer aan, de woordenstroom is amper te stuiten, nu de hoofdpijn geweken is en de blik weer richting normaal neigt. De vervormingen worden amper als bijzonder opgemerkt, dus niet benoemd tegen de verpleging. Totdat de geliefde ernaar vraagt in bijzijn van een van hen.  'Ja, dubbelzien is er nog wel een beetje.' En verder gaat het weer, met plannen voor verblijf in Frankrijk, aanschaf van een motor als ornament bij de voordeur, een houten garage in de tuin, waar de tekentafel en het drumstel een plek kunnen vinden naast de cabrio en de wanden gevuld kunnen met grote schilderwerken. Tussen alle plannen door komen anekdotes en verhalen los over de tijd van opleidingen die allemaal cum laude afgesloten werden. De buurman in de ziekenhuiskamer vraagt, als er verhalen langskomen over eervol ontslag bij de marine en de wijde wereld die daarna lonkte, of het vreemdelingenlegioen ook tot de plannen behoorde toen. Gescherend klinkt de vraag, die...