Verschuivingen in samenzijn en hoe dat is

Sinds alles anders is is het regelmatig zo dat het hoofd in beslag genomen wordt door heel verschillende dingen. Waar de een de actualiteit nauwgezet in het oog houdt en op de hoogte is van de gebeurtenissen die een dag kleuren, is de ander in een soort niemandsland terechtgekomen waar het actuele nieuws geen relevantie kent. Waar de een uit het niets een opmerking kan maken die overduidelijk voortkomt uit hetgeen de dag kleurt, lijkt de ander amper te beseffen dat het daar over gaat. En waar de lezer nu een helder beeld denkt te hebben van wie wie is in bovenstaande zinnen is de verwarring dus helemaal compleet. De gele hesjes gaan niet over waargenomen hesjes die mensen op scootmobielen in het duistere seizoen dragen of over hun rugleuning draperen. Dat was aanvankelijk wel de gedachte die opkwam als er weer eens attent gemaakt werd op een dergelijk hesje. Het leek zo voor de hand liggen, nu de eigen scootmobiel in de schuur te wachten staat op een eerste ritje met de nieuwe eigenaar...

Na een periode waarin het moeizaam was kwam er weer een periode waarin alles op rolletjes liep. Het hoofd helder genoeg voor een normale conversatie. Enige ruimte om nieuwe gedachten te ontwikkelen over plannen die ten uitvoer gebracht zullen worden als de kansen daar inderdaad voor aanwezig blijven, wat momenteel de hoop zeker is en ook het doel dat de energie gaande houdt in een gestage cadans. Het leek kortom als vanouds. Na een nuttige uitwisseling over de plannen die gesmeed worden was er nog een klein klusje te klaren. Een retourzending van producten die niet waren wat er van verwacht was. Eenvoudig uit te voeren. Dichtplakken van de zak, envelop er op met het adres en de retourbrief in de envelop. Op zoek naar de voorwerpen die nodig waren voor het uitvoeren van dit klusje kwam er ineens kortsluiting. De rol plakband had een dag eerder problemen opgeleverd, dus die kon nu volgens het eigen hoofd geen dienst meer doen. Een nietmachine was handiger, maar die was nergens te bekenne...

De observatie dat de ogen veranderen en nu iets missen dat er voorheen altijd in te lezen was kwam op een kalm moment ineens weer naar boven en het moment leek gekomen om er weer iets van te delen. 'Wat zie je dan?' was de te verwachten vraag en toen begon het zoeken naar woorden, woorden die het zouden laten klinken als een observatie en er geen oordeel in zouden leggen of een conclusie. Voorheen waren de ogen scherpzinnig, dat was het kenmerkende woord. Iets in de blik liet blijken dat deze ogen behoren aan een erudiet mens, iemand die je niets op de mouw zult kunnen spelden, iemand die dwars door alle façades heen prikt en er adequaat op reageren kan. Die blik is logischerwijze, gezien de ontwikkelingen van de afgelopen tijd, niet meer waar te nemen. Soms lijkt de blik er op, maar bij nadere beschouwing blijkt juist dat woord scherpzinnig te ontbreken in de blik. In zekere zin is het op dergelijke goede dagen eerder te beschrijven als wijs, doorleefd, ervaren in het mensel...

De rottigste weken zijn de fijne weken......als je het gevoel hebt dat alles in harmonie verloopt en je op elkaar ingespeeld bent en dat er dan ineens weer iets gebeurt waardoor je weet dat het grondig mis is. Humor die te letterlijk opgevat wordt, veel te letterlijk. Teksten die anders binnenkomen dan ze bedoeld zijn. Reacties die kant noch wal raken tenzij je de denktrant van de spreker volgen kunt. Dingen die ondertiteld worden terwijl ze uitgevoerd worden, als om zeker te zijn dat het lijf gaat doen wat het hoofd bedacht heeft. Vandaag was weer een dag waarop het helder was. Samen onderweg sprak de een tegen de ander waardering uit over het feit dat de ander zo overduidelijk moeite aan het doen is om het allemaal goed te doen. Dat was opgemerkt, voelde goed, oogstte bewondering, omdat ook duidelijk bleek hoeveel energie en moeite dat moest kosten, telkens opnieuw. Er was immers veel geslapen deze week, vaak een teken van emotionele inspanning en grote moeite om een en ander in de j...