Dan komt ineens de vraag 'hoe is het nou voor jou om dat te horen'?
En plotseling is er geen houden meer aan, de pijn, het verdriet, de diepgevoelde rouw en treurnis om het enorme gemis, het wil in een golf van warme tranen naar buiten stromen, als was het een waterval die raast en dondert van een steile helling af.
Je slaagt erin de tranen binnen te houden. Niet nu. Niet hier. Niet op dit moment.
Je vindt zelfs woorden om te reageren.
Maar de gestelde vraag kan niet meer ongesteld worden en de uren die volgen zullen de klank van de vraag steeds terug laten keren in je hoofd. 'hoe is het nou voor jou?'
Ja, hoe is het nou voor mij?
Het is niet.
Het is gruwelijk.
Het is onbegrijpelijk.
Het is wanstaltig.
Het is vervreemdend.
Het is pijnlijk.
Het is vernietigend.
Het is allesverterend.
Het is ontstellend.
Het is de lange rij van woorden die we tot onze beschikking hebben voor dat wat niet zou moeten zijn en toch is.
En dan te bedenken dat de lijst van klanken aan de andere kant van het spectrum zo ontstellend kort en bondig is.
De samenvatting die zich als verklaring voor alles wat je doorstaat ook steeds weer laat horen in je hoofd.
Ik hou van hem.
En ja, hij ook van mij.
Het is de ziekte die dat element steeds meer verduistert en verwondt, die dat element verbant naar verre uithoeken van zijn geest, waar het loze woorden lijken te zijn, zonder enige betekenis, anders dan dat het woorden zijn waarmee je je maatje bereiken kunt als al je taal tekortschiet. Geheime code tussen mensen die elkaar door en door kennen en elkaar in alle stormen van het leven het beste van zichzelf willen bieden.
De liefde is de reden dat de reality check keer op keer als een bom inslaat. Want zonder liefde geen pijn, zonder liefde geen gevoel van buitensluiting bij de woorden die de vraag deden ontstaan als gesteld moetende worden.
Had ik de liefde niet, ik was een klankschaal zonder klank.
Nu ik de liefde heb klinkt de klank tot in het diepst van mijn ziel door bij elke slag op de klankschaal die gemaakt is van keihard metaal dat de schil vormt waarachter zijn liefde voortaan huist.
En plotseling is er geen houden meer aan, de pijn, het verdriet, de diepgevoelde rouw en treurnis om het enorme gemis, het wil in een golf van warme tranen naar buiten stromen, als was het een waterval die raast en dondert van een steile helling af.
Je slaagt erin de tranen binnen te houden. Niet nu. Niet hier. Niet op dit moment.
Je vindt zelfs woorden om te reageren.
Maar de gestelde vraag kan niet meer ongesteld worden en de uren die volgen zullen de klank van de vraag steeds terug laten keren in je hoofd. 'hoe is het nou voor jou?'
Ja, hoe is het nou voor mij?
Het is niet.
Het is gruwelijk.
Het is onbegrijpelijk.
Het is wanstaltig.
Het is vervreemdend.
Het is pijnlijk.
Het is vernietigend.
Het is allesverterend.
Het is ontstellend.
Het is de lange rij van woorden die we tot onze beschikking hebben voor dat wat niet zou moeten zijn en toch is.
En dan te bedenken dat de lijst van klanken aan de andere kant van het spectrum zo ontstellend kort en bondig is.
De samenvatting die zich als verklaring voor alles wat je doorstaat ook steeds weer laat horen in je hoofd.
Ik hou van hem.
En ja, hij ook van mij.
Het is de ziekte die dat element steeds meer verduistert en verwondt, die dat element verbant naar verre uithoeken van zijn geest, waar het loze woorden lijken te zijn, zonder enige betekenis, anders dan dat het woorden zijn waarmee je je maatje bereiken kunt als al je taal tekortschiet. Geheime code tussen mensen die elkaar door en door kennen en elkaar in alle stormen van het leven het beste van zichzelf willen bieden.
De liefde is de reden dat de reality check keer op keer als een bom inslaat. Want zonder liefde geen pijn, zonder liefde geen gevoel van buitensluiting bij de woorden die de vraag deden ontstaan als gesteld moetende worden.
Had ik de liefde niet, ik was een klankschaal zonder klank.
Nu ik de liefde heb klinkt de klank tot in het diepst van mijn ziel door bij elke slag op de klankschaal die gemaakt is van keihard metaal dat de schil vormt waarachter zijn liefde voortaan huist.
Reacties
Een reactie posten